ALBUM JUBILEUSZOWY – 70-LECIE SZKOŁY JĘZYKÓW OBCYCH (EBOOK)
Wybrane daty z historii Centrum Nauczania Języków Obcych
1953
Powołanie Studium Praktycznej Nauki Języków Obcych na UW
lata 60.
Zmiana nazwy na Studium Języków Obcych UW
koniec lat 70.
Wcielenie Studium do Instytutu Lingwistyki Stosowanej na Wydziale Rusycystyki i Slawistyki
31/12/1981
Przywrócenie samodzielności Studium
1986
Zmiana nazwy na Międzywydziałowy Ośrodek Nauczania Języków Obcych
początek lat 90.
Przekazanie na potrzeby MONJO południowej oficyny Pałacu Uruskich (Czetwertyńskich)
22/06/2005
Podjęcie przez Senat UW uchwały nr 341 w sprawie Uniwersyteckiego Systemu Nauczania Języków Obcych oraz certyfikacji biegłości językowej
13/12/2006
Uchwalenie przez Senat UW Regulaminu SzJO
7/06/2009
Podjęcie przez Senat UW Uchwały nr 119 Senatu UW w sprawie Uniwersyteckiego Systemu Nauczania Języków Obcych oraz certyfikacji biegłości językowej
6/07/2016
Zatwierdzenie nowego Regulaminu SzJO
1/10/2023
Zmiana nazwy na Centrum Nauczania Języków Obcych
60-lecie
“Sześćdziesiąt lat to na tle historii Uniwersytetu może nie tak dużo, ale jednak cała epoka. Obchodząca w tym roku 60-lecie Szkoła Języków Obcych zmieniała się wraz z epoką, począwszy od samej nazwy; najpierw było to Studium Praktycznej Nauki Języków Obcych, później „minimalistyczne” Studium Języków Obcych, w latach osiemdziesiątych pojawił się akronim MONJO – Międzywydziałowy Ośrodek Nauczania Języków Obcych – i wreszcie, w 1991 roku, przyjęto nazwę obecną – prostą, bezpretensjonalną, mającą odpowiedniki w nazwach wielu zasłużonych instytucji szkolnictwa wyższego w różnych krajach. Zmieniało się i lokum: pierwsze piętro w gmachu Polonistyki, „kątem” nad pocztą w Auditorium Maximum, Oboźna, Nowy Świat 69. I obecnie – oprócz drugiego piętra na Nowym Świecie – własny budynek na kampusie głównym, odziedziczony po anglistyce. Zmieniały się podręczniki i style nauczania: od przaśnych, rozpadających się, „socjalistycznych” skryptów, poprzez solidne, treściwe Eckersleye czy Candliny, atrakcyjne tomiki z serii Vers la France, zideologizowane, acz rzetelne podręczniki radzieckie czy enerdowskie; były też Smólskie, Szkutniki, Hildy Andrews-Rusieckie czy zaludnione pociesznymi stworkami Alexandry; metoda gramatyczno-tłumaczeniowa, strukturalna czy przebój lat sześćdziesiątych i siedemdziesiątych: laboratoria językowe. Teraz ton nadaje internet wraz z całym dobrodziejstwem inwentarza i teleinformatyczno-elektronicznym osprzętem. Zmienił się i styl nauczania, nastawiony na sprawną komunikację, przy jednoczesnym akcencie na język akademicki czy języki specjalistyczne. Wykładowca, lektor to obecnie bardziej przewodnik i „facylitator” niż niegdysiejszy chodzący podręcznik”. Studenci podróżują, jeżdżą na unijne stypendia, przybywa słuchaczy-obcokrajowców (w tym m.in. z Japonii, Chin, Indii, Kazachstanu, Turkmenistanu, Arabii Saudyjskiej, Ameryki Południowej i większości krajów europejskich), zmienia się postrzeganie języków, coraz więcej jest ich w ofercie szkoły. Ponad stu zatrudnionych tu nauczycieli wspiera studentów w nauce i doskonaleniu języka angielskiego, francuskiego, niemieckiego, hiszpańskiego, włoskiego, rosyjskiego i od niedawna – szwedzkiego i niderlandzkiego. Szkoła jest największą jednostką prowadzącą lektoraty na UW w ramach Uniwersyteckiego Systemu Nauczania Języków Obcych. Co roku z lektoratów korzysta ponad 7 tysięcy studentów”.
Więcej na stronie 7. pisma uczelni UNIWERSYTET WARSZAWSKI nr 5 (65), październik 2013 r.
[Opis zdjęć poniżej: Społeczność SzJO oraz zaproszeni goście podczas obchodów 60-lecia Szkoły Języków Obcych Uniwersytetu Warszawskiego – w auli pałacu Zamoyskiego oraz podczas zasadzenia z miłorzębu na tyłach pałacu Zamoyskiego; kwiecień 2014 r.]
50-lecie
“Pierwszy etap to działalność Studium Praktycznej Nauki Języków Obcych. Na podstawie zarządzenia Ministerstwa Szkolnictwa Wyższego ówczesny rektor powoła) Studium Praktycznej Nauki Języków Obcych, w którego skład weszli lektorzy etatowi: 13 języka rosyjskiego, 4 języka niemieckiego, 3 języka francuskiego i 5 języka angielskiego.
Pierwszym kierownikiem studium został pan mgr Piotr Sobolewski, człowiek o niezwykle ciekawej biografii i wszechstronnych zainteresowaniach. Urodzony w Wilnie w rodzinie inteligenckiej, studiował teologię na UW
przed II wojną światową, potem wyjechał na studia doktoranckie na Uniwersytecie Ateńskim, podczas okupacji zajmował się tajnym nauczaniem, po wojnie został sekretarzem Komisji Specjalnej badania zbrodni niemieckich i współtworzył muzeum na Majdanku. Następnie pracował jako urzędnik w MSZ, skąd zwolnił się by rozpocząć pracę dydaktyczną na UW. W 1959 roku ukończył filologię rosyjską będąc już kierownikiem Studium Języków Obcych.Studium dzieliło się na zespoły grupujące nauczycieli języka rosyjskiego, francuskiego, niemieckiego i angielskiego, zajmowało się też nauczaniem języka łacińskiego.
W latach 60. nosiło nazwę Studium Języków Obcych UW i uczyło już 6 tys. studentów. Uczyli się języka rosyjskiego (który był obowiązkowy) i jednego języka zachodniego (z trzech do wyboru) oraz łaciny, jeśli wymagał tego program studiów; zajęcia odbywały się na I i II roku po 2 godziny tygodniowo.
Studium organizowało grupy fakultatywne dla poszczególnych wydziałów. Ciekawostką jest, że zajęcia dla studentów wyjeżdżających za granicę odbywały się, jak to wówczas określano, przy magnetofonie lub adapterze m. in. w centrum fonetycznym Instytutu Kultury Francuskiej. Oprócz tego ustalone było, że lektoraty miały odbywać się w godzinach przedpołudniowych, przynajmniej raz w tygodniu po 2 godziny”.
Więcej na stronach 18-20 pisma uczelni UNIWERSYTET WARSZAWSKI, nr 2 (18), kwiecień 2004 r.
Dyrektorzy CNJO
od 2017
Andrzej Dąbrowski
zastępcy:
-
- Magdalena Biesiadecka
- Anna Cegiełka
2010-2017
Mirosława Wojciechowska-Szepczyńska
zastępcy:
-
- Andrzej Dąbrowski,
- Janina Furgał 2010-2017,
- Bartosz Jurczak
2006-2010
Hanna Mrozowska
zastępcy:
-
- Mirosława Wojciechowska-Szepczyńska,
- Sławomir Maskiewicz 2007-2009,
- Elwira Piotrowska,
- Marek Lewicki
2002-2005
Hanna Kaczmarczyk
zastępcy:
-
- Janina Furgał 2002-2006,
- Jolanta Solarska-Wojewoda
1991-1996 i 1999-2000
Janina Furgał
zastępcy:
-
- Jolanta Urbanik 1991-2002
- Józef Dobrowolski (kierownik do spraw dydaktycznych 1989-1995)
przed 1990
zastępcy:
-
- Paweł Cichawa (do 1991)
Kierownicy i koordynatorzy zespołów językowych
Zespół Języka Angielskiego
- od 2021: Anna Łętowska-Mickiewicz
- 2010-2021: Elżbieta Habielska / zastępca: Sylwia Kossakowska-Pisarek 2013-2017; Agnieszka Harrison 2018
- 2007-2010: Bartosz Jurczak / zastępca: Agnieszka Harrison
- 2006-2007: Bożena Górska-Poręcka
- 2003-2006: Maria Wożniak
- 1997-2003: Mirosława Wojciechowska-Szepczyńska
- przed 1997: Mirosława Wojciechowska-Szepczyńska; 1987 – 1991 – Jolanta Urbanik; Krystyna Paszkowska-Hoppe: Jan Bartkowski; Marta Franciszkiewicz (Pasierbińska) 1994-1995; Agnieszka Wiloch-Sikorska 1992-1994 / zastępca: Ewa Górczyńska; Anna Chachulska-Julien
Zespół Języka Niemieckiego / Języków Germańskich
- od 2006: Elżbieta Lewkowicz
- 2005-2006: Elżbieta Fijałkowska – zastępstwo w 2005 r. za p. Kamińską; następnie rok jako kierownik
- 1991-2005: Krystyna Kamińska
- 1990-1991: Barbara Domińska
- przed 1990: Irena Grzesiowska
Zespół Języków Romańskich
- od 2021: Arkadiusz Misiak
- 2007-2021: Jolanta Morytz
- 2003-2007: Irena Dąbrowska
- 1989-2003: Róża Somla-Dębowska
- przed 1989: Kalina Szymanowska, Leszek Chachulski
Zespół Języka Rosyjskiego
- od 2018: Magdalena Ziółek-Wojnar
- 2017: Krzysztof Świrko
- 2007-2017: Wojciech Sosnowski (z przerwą na urlop 2015-2016 – p.o kierownika Magda Tulska-Budziak)
- 1990- 2005: Jadwiga Koperska
- ? Lidia Wróbel
- 1985-1986: Janina Furgałowa – p.o. kierownika Zespołu w zastępstwie za Zofię Bałakier (urlop)
- lata 70/80: Alicja Spirydowicz
- ? Stanisław Nikoniuk